Hoofdstuk 7 – Terug naar La Cala

Op 3 oktober 2024 reden wij vanuit Nederland naar ons appartement in La Cala de Mijas. Eén van de mooiste – maar inmiddels ook drukste – plaatsjes in Zuid-Spanje. La Cala ligt tussen Fuengirola en Marbella in, ongeveer een uurtje van Gibraltar.

Het is een heerlijk gevoel om in onze Dodge Ram te stappen, muziekje aan, en op weg te gaan. Telkens weer nemen we ons voor om twee keer te overnachten, maar we willen naar huis. Zo voelt het echt: La Cala is ons thuis.

We vinden Frankrijk niet zo’n fijn land om te overnachten. Iedere keer belanden we in een hotel of B&B waar we liever niet zijn. De kamers ogen vaak smoezelig en onfris. Excuus aan degenen die het wél op orde hebben – wij zijn ze nog niet tegengekomen. Misschien ook omdat we te gierig zijn om 200 euro neer te tellen voor een overnachting.

Enfin, we proberen telkens weer zo snel mogelijk Frankrijk door te rijden. Het is ons inmiddels drie keer gelukt om tot Bordeaux te komen – elf uur rijden – en daar nog een hotel te vinden. Een goede vinden is nog niet makkelijk.

De eerste keer sliepen we in een motel langs de snelweg, zodat we de volgende ochtend snel weer op weg konden. We kwamen in een soort barakkenhotel. John wilde graag een hotel met restaurant en bar – die waren er wel, maar zagen er iets anders uit dan wij ons voorgesteld hadden. De kamer had zo’n gegoten plastic badkamerunit. Er liep een enorme wants over het hoofdeinde van het bed.

Direct gecontroleerd op bedwantsen, maar dat leek mee te vallen. Voor het eten moesten we naar buiten, naar een houten keet waar we een hamburger of een Franse runderlap konden eten. Frans spreken we niet – verre van – dus de hamburger was half rauw, net als de runderlap (die dat wél moest zijn). Na wat Franse friet en een biertje gingen we maar naar bed.

Meestal ben ik degene die moeilijk slaapt in vreemde, onfrisse bedden, maar ik was zó moe dat ik overal had kunnen slapen. John had er wat meer moeite mee.

Hoofdstuk 8 – De Laatste Etappe

De volgende ochtend smoezelig fris en fruitig na een Frans ontbijt weer op weg. Twaalf uur rijden naar La Cala, met de intentie te stoppen voor een tweede overnachting bij Madrid.

Rond drie uur waren we bij Madrid – de Spaanse tolwegen zijn goed en rustig. Maar wat moeten we om drie uur al in een hotel? Nog vijf uurtjes en we zijn thuis. Niet verstandig – don’t try this at home.

Om half negen 's avonds zaten we bij ons favoriete restaurantje Shai in La Cala de Mijas. Na zeven maanden Nederland waren we weer "thuis".