Hoofdstuk 27: Nee joh..., waar is die camera verstopt

John en ik kijken elkaar aan, dit is niet echt, dit kan niet!
We zitten in de kamer van de notaris. De secretaris en onze advocaat zijn nog een uur bezig geweest om de papieren in orde te maken.
“Oh, jullie hebben er nog 0,3 hectare grond extra bij,” wordt er geroepen. “Hoort dit erbij en waar eindigt dit land?”

Ook de verkopende partij is aanwezig, Antonio en Carmen, twee hele lieve oudere mensen, en de verkopende makelaar, Roxana.
Na een uur met z’n allen in een klein, bedompt kamertje te hebben gezeten waar verhit overleg was tussen onze advocaat en de secretaris, konden we door naar het kantoor van de notaris.
Daar zitten we nu, en het is niet te geloven, bijna lachwekkend. Deze man, deze notaris, leek zwaar onder invloed van… ja, wat? Geen idee. Maar wanneer je hem een duwtje zou geven, zou hij zo van zijn stoel vallen.

Tergend langzaam kwam hij overeind en gaf iedereen een hand. De secretaris las de papieren van de overdracht voor en, wederom tergend langzaam, pakte de notaris één voor één onze identiteitsbewijzen, bracht ze vlak voor zijn neus en leek letter voor letter te proberen te lezen. Ik moest mijn lach inhouden, dit was toch niet echt? Dit kon niet waar zijn. Deze man was duidelijk niet bij de tijd.

Maar ja hoor, nadat hij ook de cheque (je leest het goed, in Spanje overhandig je een bankcheque met het aankoopbedrag) op zijn bijzondere wijze bekeken had, mochten we gelijk oversteken: Antonio en Carmen de cheque, wij de sleutels.

Gefeliciteerd!!
Het huis was nu officieel van ons.

Onze advocaat zorgt ervoor dat we het eigendomsbewijs binnen twee weken bij hem klaar ligt.

We kunnen naar ons huis!!

Vanuit Albox rijden we achter elkaar aan richting Vélez Rubio. Antonio en Carmen gaan ook mee; zij willen ons graag nog wat dingen uitleggen, en wij hebben natuurlijk ook nog wat vragen aan hen.
Ook gaat onze advocaat mee om, wanneer dat nodig is, te kunnen vertalen.

Na 40 minuten rijden door een prachtig mooi landschap komen we in de buurt.
Ooooh, wat spannend!

En daar is het, we hebben de sleutel en kunnen het hek opendoen.
Daar gaat-ie dan.

En we zijn er, eindelijk!!
Dit is ons huis!!!!